
De wet van Goodhart
De wet van Goodhart, die in 1975 werd geformuleerd door de Britse econoom Charles Goodhart, stelt: “Wanneer een maatregel het doel wordt, is het niet langer een goede maatregel.”
Zodra een indicator een doel wordt, is hij met andere woorden geen betrouwbare weergave van de realiteit meer. Mensen gaan zich namelijk anders gedragen om die indicator te optimaliseren, en dat gaat vaak ten koste van het oorspronkelijke doel. De wet van Goodhart bewijst hoe gevaarlijk het is om indicatoren te verwarren met reële doelstellingen.
Ook in ons dagelijkse leven vinden we daar heel concrete voorbeelden van terug.
- In het onderwijs: als leerkrachten worden beoordeeld op basis van de resultaten die hun leerlingen behalen tijdens gestandaardiseerde tests, gaan ze hun lessen mogelijk toespitsen op die tests en zo het gewone lesgeven verwaarlozen.
- Op de universiteit kan de druk om veel artikelen te publiceren ertoe leiden dat onderzoekers kwantiteit boven kwaliteit gaan stellen. Met als gevaar dat ze zich eerder richten op gemakkelijke publicaties dan op innovatief onderzoek.
Daarom moeten we goed nadenken over de maatregelen die we hanteren bij onze prestatiebeoordelingen.